bolekczyta @Filmaster

Biała wstążka (2009)

I Główny bohater "Białej wstążki" to zło. Haneke pokazuje w swoim filmie - trochę jak lekarz zakaźnik demonstrujący rozwój epidemii groźnego wirusa: na zimno i ze spokojem - jak zło się rozprzestrzenia

Koszmar Darwina (2004)

I Nauka Białego Człowieka zmienia świat na lepsze. Oto jeden z wielu chlubnych przykładów: Jezioro Wiktorii, źródła Nilu, serce Afryki, według niektórych badaczy - kolebka ludzkości. W położonej nad

Jaśniejsza od gwiazd (2009)

I Ona: osiemnastolatka ze średniozamożnej angielskiej rodziny. On: poeta, eksstudent medycyny bez grosza przy duszy. Zakochują się w sobie w sobie beznadziejnie. Beznadziejnie, bo "to nie może się udać".

Mroki duszy

Znacie filmy, których bohaterowie zmagają się z chorobą umysłową lub innym zaburzeniem psychicznym? Mnie przyszło do głowy pięć tytułów: "Aviator" (nerwica natręctw) "Piękny umysł" (schizofrenia)

Metallica: Some Kind of Monster (2004)

I Nie jest dobrze. Odchodzi basista. Narasta konflikt perkusisty z fanami. Wokalista i jednocześnie lider kapeli ma coraz większy problem z alkoholem. Zespół dopada kryzys twórczy, który nie jest niczym

Misja (1986)

I Rok 1987. Galicja. Niedzielne przedpołudnie. W powietrzu czuć wiosnę i perfumy, których swoim szyjom, karkom, dłoniom, włosom nie szczędziły damy z S. przed wyjściem na sumę. Razem z G. i jego mamą

Bez znieczulenia (1978)

I To było tak: Polska. Lata siedemdziesiąte. Znanego reżysera odwiedza gwiazdor kina. Aktor jest na życiowym zakręcie. Ma poczucie, że traci panowanie nad własnym losem i zbliża się do ściany. "Najgorsze

Władcy marionetek (2010)

I Film "Władcy marionetek" Tomasza Sekielskiego i Grzegorza Madeja* zrobił na mnie wrażenie. Niby wiadomo, że polityka to sfera życia, której raczej obce są pojęcia takie jak prawdomówność i (zwłaszcza!)

Ile waży koń trojański? (2008)

I Zastanawiałem się kiedyś, czy w Polsce może powstać film w stylu "Amelii". Pogodny, z pozytywnym przesłaniem, nastrajający do życia na "tak". Wychodziło mi, że nie może. I szczerze mówiąc, poszedłem

Gran Torino (2008)

I Clint Eastwood w tym filmie to trochę Brudny Harry jakieś 60 lat później. Jest cyniczny, lubi brać sprawy we własne ręce, ma powierzchowność gbura i parę ludzkich istnień na sumieniu. Ale Walta Kowalskiego